Onthulling gedichten ‘Poëziepad van A tot Z’ editie 2017

Op 4 juni 2017 mocht MR Avelgem de Vlaschaard de gedichten onthullen van de 3° editie van de poëziewedstrijd ‘van Avelgem tot Zwevegem’.

 

Met deze poëziewedstrijd worden gedurende een periode van vijf jaar, jaarlijks twee  gedichten gematerialiseerd langs het Guldensporenpad, een wandel- en fietspad op het traject van de oude spoorwegbedding 83 tussen Kortrijk en Amougies, meer bepaald tussen de stations van Avelgem en Zwevegem.  Een eerste gedicht wordt aangeleverd door de curator, die de jury voorzit en het thema van de editie bepaalt.  Het tweede gedicht is de winnaar van de jaarlijkse poëziewedstrijd georganiseerd door MR Marnixring Avelgem de Vlaschaard. De ring werkt daarbij nauw samen met beide gemeentebesturen, het Vlaams en Nederlands poëziecentrum en de organisatie Creatief Schrijven.

 

Ook met deze editie konden we rekenen op meer dan honderd inzendingen uit Vlaanderen en Nederland, en de kwaliteit was groot: de jury had er een hele klus aan om de winnaar te selecteren.

 

De twee locaties lagen dit jaar op het grondgebied van Avelgem, nl op het tracé tussen Avelgem Statie en de Schelde, die de grens vormt met Wallonië.  Het pad, ingebed in weelderig groen,  leidt ons via de Rijtgracht met een historisch treinbrugje, naar de nieuwe spectaculaire IJzerwegbrug, die de link vormt naar Wallonië.  Aan beide bruggen pronkt nu een gedicht, stijlvol uitgevoerd in cortenstaal.

 

Met een enthousiaste groep van een zeventigtal wandelaars, vrienden, genodigden, dichters... trokken we verder tot aan de Scheldebrug, waar het winnende gedicht van Tom Smits werd onthuld.  Tom is een Nederlander, maar vond de liefde in Vlaanderen en is hier actief in de bijzondere jeugdzorg. Zijn gedicht 'IJzer weg' was als gegoten voor deze locatie ' waar Schelde zonder aarzelen zichzelf verliest in de Escaut'.

De curator lichtte de keuze van de jury toe als volgt :

 

Het is een gedicht over opzettelijk de trein missen om de rush van het razende leven even te stoppen.

Het gaat over de keuzes maken die je echt wil maken - 'eindelijk draait alles nog eens in de richting van mijn hart'. 

Niettegenstaande dit sonnet een pleidooi is voor traagheid dendert het als een trein.  'IJzerweg' is een bijzonder knap staaltje dichtkunst.  Na drie hoogwaardige strofen maakt de dichter in de laatste strofe de cirkel rond, en met enkele rake slotwoorden plaatst hij een glimmende kers op zijn poëzietaart.

 

De terugwandeling  bracht ons naar de Rijtbrug, waar het gedicht van de curator Philip Hoorne werd onthuld : heel mooi, toepasselijk en pittig.. Het gedicht 'Pad' vertelt ons hoe een wandelpad 'gedrapeerd als een lint in het land' op vele plaatsen gedijt.  En zoals de curator met een knipoog opmerkt over 'pad'  : net zo goed ben ik een kikker, een kikker met kapsones...

 

Aan Avelgem Statie werden op een gesmaakte openluchtreceptie ook nog de tweede en derde prijs bekend gemaakt.  Katrien Dessers uit Hasselt met het gedicht 'Jaagpad' en Jacqueline Verheijen uit Utrecht met het gedicht 'Spoor' ontvingen een mooi boekenpakket, dat we konden samenstellen dank zij een aantal sponsors. In zijn woordje belichtte Jan Verleysen, algemeen voorzitter van MRIS, het belang om poëzie uit de ivoren toren te halen tot dicht bij de mensen. 

 

Genodigden, dichters en sympathisanten konden nog even nakaarten bij een luchtig zonnetje.  Ze kregen allen een boekje mee met een selectie van gedichten waaruit de winnaar werd gekozen.

 

We vertrokken allen met een blik vol verwachting naar de volgende editie 2018.

 

 

Piet Sileghem,

MR Avelgem de Vlaschaard

 

IJzerweg

 

kijk, lief!  ik mis de trein! de klok blijft thuis

ik trek mijn stekkers uit, verbreek de lijnen,

bevrijd mezelf en jou van regeling en dienst

en rush - te lang reeds waren wij pedalen

 

kwijt; maar hier trap ik me wezenloos mijn

wezen los, doorsnijd de stilstand van de tijd;

ik pak het spoor weer op en eindelijk draait

alles nog eens in de richting van mijn hart;

 

ik maal mezelf weer perspectief, dat door

mijn leden zoemt vanuit die streep beton;

het ijzer smelt en ginder aan de  horizon,

 

waar Schelde zonder aarzelen zichzelf ver-

liest in de Escaut, daar  groeit opnieuw een

brug - wacht daar op mij, lief! 'k ben er zo!

 

 

Tom Smits - winnaar Poëziepad 2016-17

 

 

 

PAD

 

Wil je me bochtig kronkelend als een lus?

Of kaarsrecht? Als een baantje in het bad,

het gangpad in de bus.

 

Gedrapeerd als een lint in het land ben ik

de groeispurt van een kind – bergop en

terug bergaf – op weg van wieg naar graf.

 

Ik gedij langs een rivier, gedenk de trein

die niet meer rijdt. Van hot naar her tot hier.

Tot in de eeuwigheid.

 

(Net zo goed ben ik een kikker.

Een kikker met kapsones.)

 

 

Philip Hoorne - curator Poëziepad 2016-17