45 JAAR MARNIXRING vzw

 

Met het thema “ONZE TAAL IN ONZE HOOFDSTAD", belichtten de Zuid-Brabantse ringen, organisatoren van het 9^e lustrum MRIS, de situatie van de Vlamingen en de positie van het Nederlands in Brussel. Hun oproep om de viering massaal bij te wonen, viel niet in dovemansoren. 

 

De festiviteiten vonden plaats in de Brusselse Magdalenazaal, een locatie die voor Vlamingen een belangrijke symbolische waarde heeft, aangezien deze zaal ooit de wieg en de bakermat was van het FDF, horresco referens. Daarop zinspeelde algemeen protocolmeester Gui van Gorp bij de verwelkoming, toen hij aandacht vroeg voor het Nederlands in Brussel. Ooit veranderde Roger de la Pasture, geboren en getogen in Doornik, zijn naam in Rogier van der Weyden om stadsschilder te kunnen worden In Brussel, de hoofdstad der Nederlanden. Vandaag noemen wij Brussel nog steeds onze hoofdstad, maar spreker vroeg zich af waar wij vandaag in dat Brussel staan met onze taal; naast Nederlands zijn vele andere talen uit alle windstreken hier te horen. Daarnaast wordt onze taal ook nog van binnenuit bedreigd, door de gebruikers zelf ervan! Gui van Gorp ziet met lede ogen aan dat in onze pers en in onze media in het algemeen (en niet in het minst op de zelfverklaarde cultuurzenders) Zuid-Nederlandse dialecten of – in het beste geval – het vermaledijde verkavelingsvlaams de omgangstaal wordt.

 

De algemeen protocolmeester kan zich niet van de indruk ontdoen dat sommige instanties in dit land dat proces meer dan genegen zijn, zo zij er al niet de bron of de oorzaak van zijn. Daarmee trappen de Vlamingen dan in de ultieme belgicistische val. En hij besluit: als de Belgische staatsgrens tussen Essen en Roosendaal ooit een Vlaamse staatsgrens wordt en wij het daarbij laten, doen we er beter aan nu vandaag nog de boeken te sluiten. Het Nederlands zal maar overleven als wij vasthouden aan de taal van de Amsterdammer Joost van den Vondel en van de Brusselaar Herman Teirlinck, van de Hagenaar Louis Couperus en van de Antwerpenaar Willem Elsschot - en dat van Duinkerken tot Leeuwarden en Maastricht: ons Nederlands!

  

De gelegenheidstoespraak werd gehouden door algemeen voorzitter Jan G.R.Verleysen die terugblikte op 45 jaar Marnixring. Heel even maar, want hoe dienstbaar ook onze inmiddels flink uit de kluiten gewassen serviceclub zich vandaag inzet op tal van fronten, toch dienen wij ons vandaag reeds te bezinnen over de uitdagingen van morgen.

 

De vormen die dienstbaarheid aanneemt veranderen met de tijd en de 21ste eeuw ontsnapt niet aan die wetmatigheid. Onze stichters in 1968 hadden dit zeer goed voorvoeld en legden destijds reeds de kiem van onze – in zijn soort unieke ! – serviceclub. Het is daarom niet te verwonderen dat er, ook bij jongeren, een toenemende belangstelling bestaat voor een dienende inzet via de Marnixring. Oog hebben voor leemtes en noden, zal van ons allen visie vereisen én een hechte verbondenheid met onze volksgenoten. De algemeen voorzitter beklemtoonde dat wij ons daarbij niet zullen storen aan staatsgrenzen die onze cultuurnatie doorkruisen.

 

Gedurende vijfenveertig jaar hebben wij als een apolitieke vereniging gefunctioneerd. Om evidente redenen moeten wij dat zo houden, aldus Jan G.R. Verleysen, wat niet wegneemt dat wij binnen onze werking een ontmoetings-plaats blijven waar eenieder, in wederzijds respect, zichzelf moet kunnen zijn zonder met de vinger te worden gewezen.

 

Tot slot wees de algemeen voorzitter op de rol van de Marnixring als denkende - en zo nodig handelende - vereniging. Een mooi voorbeeld hiervan is de positieve wijze waarop wij inhaakten op de actie van de “scholenspandoeken” met de tekst “In het belang van uw kind spreken wij hier Nederlands! U toch ook?”, daarmee een aanzet gevend tot de daarop volgende uitreiking van de Marnixring erepenning aan mevr. Rita Harnie.

 

En hij besloot met de woorden: “Laat ons blijvend op een wervende manier naar buiten treden en medestanders overhalen om ook hun kennis en kunde in te zetten voor onze doelstellingen”.

 

Verslag: Marc Bulté, algemeen verslaggever