Onze gast, dr. Rik Vercautere, spoedarts in het A.Z. Sint-Jan te Brugge, gaf ons volgende inleidende tekst. Het belooft (weeral) boeiend te worden.
Van urgentiekamer tot systeemkritiek: een persoonlijke blik op vier jaren maatschappelijke transformatie als urgentie arts.
Vier jaar geleden stond ik als urgentiearts in de frontlinie van wat toen werd voorgesteld als een medische noodtoestand, maar wat achteraf bekeken veel weg heeft van een geplande systeemverschuiving — een plandemie, eerder dan een pandemie. Wat begon met paniek rond een nieuw virus, evolueerde naar een maatschappelijk experiment van ongeziene proporties.
In deze lezing neem ik u mee in mijn persoonlijke ervaringen tijdens de COVID-crisis: de eerste paniekgolven op spoeddiensten, de eenzaamheid van patiënten in isolatie, het ethische spanningsveld waar artsen dagelijks in terechtkwamen — en de vragen die we niet meer mochten stellen.
Want terwijl het officiële narratief almaar dwingender werd, kregen kritische stemmen — ook binnen de medische wereld — steeds minder ruimte. Censuur werd de norm. Artsen die zich vragen stelden bij wetenschappelijk twijfelachtige maatregelen zoals lockdowns, schoolsluitingen of het grootschalig gebruik van PCR-tests als beleidsinstrument, werden openlijk bekritiseerd of zelfs tuchtrechtelijk vervolgd. Ik was één van hen.
Ook het vaccinatiebeleid roept vragen op: van experimentele prikken zonder langetermijnstudies tot massale groepsdruk zonder individuele afweging. Wie sprak over natuurlijke immuniteit, therapeutische alternatieven of bijwerkingen, werd weggezet als onwetenschappelijk.
Maar achter deze maatregelen zit meer dan alleen een gezondheidsbeleid. We zagen de contouren van een nieuw systeem: een verstrengeling van farmaceutische macht, digitale controle en financiële sturing — met supranationale spelers zoals BlackRock en de WHO op het toneel. Gezondheid werd gereduceerd tot data, en de zorg tot een markt. Wat betekent dit voor de toekomst van de geneeskunde?
Toch is dit geen verhaal van cynisme. Want er groeit ook iets nieuws. Decentrale technologieën zoals blockchain en DeFi openen perspectieven op een transparantere en eerlijkere samenleving — waarin vrijheid, privacy en menselijke waardigheid opnieuw centraal kunnen staan.
Zijn we bereid om dit systeem opnieuw in vraag te stellen — als burger, als arts, als samenleving?