Op zondag 19 oktober werd in Bilzen de Marnixring Erepenning 2025 plechtig uitgereikt aan pianovirtuoos, componist en toondichter met een diepe verbondenheid met de Vlaamse identiteit Willy Appermont. Bach opende het feest met zijn Solo Cantate 51 voor sopraan, trompet en het instrumentaal ensemble van violen, cello en contrabas. Willy Appermont nam zelf plaats aan de vleugelpiano.
Na een warme verwelkoming door Annick Ponthier (Marnixring Brigand) stelde de algemeen voorzitter de Marnixring voor aan de meer dan 330 aanwezigen. Hij herinnerde aan het ontstaan van de vereniging in een Belgische context waarin de taal en de cultuur van de Vlamingen – en dus hun identiteit - bedreigd werden. Tegelijkertijd benadrukte hij dat de Marnixring vandaag vertrekt vanuit de kracht van de Nederlandse taal en cultuur, die dagelijks wereldtopprestaties levert.
Trouw blijven aan onze eigen taal en cultuur is geen beperking, maar juist een krachtig middel tot openheid en dialoog. In die geest wordt componist Willy Appermont geëerd voor zijn culturele bijdrage. Zijn werk vervalt niet in artistieke uniformiteit, maar blijft geworteld in iets authentieks. Het is dan ook volkomen terecht om hem een Vlaamse componist te noemen.
In zijn laudatio verwees woordkunstenaar en acteur Roland Ramaeckers naar het rijkgevulde leven van de laureaat. Het conservatorium bekroonde hem met de Bachprijs, waarna hij zich vervolmaakte aan de muziekkapel Koningin Elisabeth en zich inschreef in de grote traditie van internationale topmusici. Als pianist concerteerde hij onder leiding van vooraanstaande dirigenten en zijn concerten brachten hem naar alle uithoeken van de wereld. Hij componeerde muziek vol humor, maar schreef ook de passende klanken en melodieën bij psalmen. Die innige verbondenheid tussen taal en muziek bezorgt hem de Erepenning.
Mevrouw Frieda Brepoels reikte de Erepenning uit. Ze stelde zich de vraag wie er méér voor in aanmerking komt dan Willy, want de onderscheiding is bedoeld voor wie zich onderscheidt door inzet voor onze taal, onze cultuur en ons gemeenschapsleven.
Mevrouw Ann Thijs, schepen van Cultuur van de stad Bilzen, herinnerde eraan dat Willy ooit werd verkozen tot ‘Beverstenaar aller tijden’, een eretitel die veel zegt over zijn geliefdheid in eigen dorp. Hij is er gekend om zijn unieke mix van vakmanschap, passie en menselijke warmte. Hoever zijn werk hem ook bracht, zijn wortels liggen en blijven hier. Dat maakt ons als stad Bilzen en als gemeenschap bijzonder fier.
Tijdens de pauze was er een sfeervolle receptie met broodjes en taart. Wie dacht dat de musici ook pauze hadden, kwam bedrogen uit: we genoten van kleinkunstmuziek die uitnodigde tot dans. Een gast greep zelfs de microfoon en zette anderen aan om mee te zingen.
Na de receptie werden we vergast op prachtige muziek van het orkest en het gelegenheidskoor (uit Pro Musica); liederen van Willy Appermont en klassieke parels wisselden elkaar af, waarbij de liederen o.a. door twee vrouwelijke leden van de Appermont familie vertolkt werden. ‘Meine Lippen, sie küssen so heiβ’ van Franz Lehár werd vertolkt door de jonge operazangeres Marjolein Appermont, die de boodschap van het lied op enkele centimeters van toehoorders tot leven bracht - en ongetwijfeld menig mannenhart sneller deed kloppen.
Ons lid Ruth Appermont van Marnixring Mechelen Gaston Feremans nam de uitdaging aan de Minutenwals van Chopin te zingen, begeleid door Willy op de piano. En ze slaagde daarin met glans.
Ria de Jong bracht ons een fragment uit de roman ‘De schaduw van de pianist’ van Godfried Bomans, begeleid door vioolklanken. Een betere illustratie van taal, gedragen door muziek, kon men zich nauwelijks voorstellen.
‘Concerto pour une voix’ van Saint-Preux werd uitgevoerd met trompet (Birger Embrechts) en zang door Marjolein. We zongen ‘Waar Maas en Schelde vloeien’ en nog vele andere liederen – te veel om op te noemen. Maar één lied mag zeker niet onvermeld blijven: de mooie Marnixhymne, gecomponeerd door Willy en op tekst van Remy, werd plechtig vertolkt.
De uitreiking van de Erepenning 2025 werd een onvergetelijk evenement. Dat kwam door het warme interview tussen Willy en zijn nicht Ruth, door de zichtbare harmonie binnen de muzikale familie Appermont, door de professionele uitvoeringen van talloze muziekwerken, en zeker ook door de feilloze organisatie onder leiding van onze algemeen protocolmeester Remy.
En wat ik zeker niet vergeet: de uitvoering van het volkslied van de Vlaamse Gemeenschap door het koor, in vierstemmige zetting. Ik laat u raden wie de muziek van die vier stemmen op papier heeft gezet ...
Hendrik Paternoster
algemeen voorzitter